Zaterdag 10-12-2016; van HCMC naar Phu Quoc

2 minuten voor half 10 komt er een chauffeur met een A4 papier waarop onze namen staan, het hotel in. Onze transfer naar de luchthaven is keurig door de reis organisatie (NRV) geregeld. We zijn nu 3 dagen in deze stad geweest, maar we blijven ons onderweg verbazen over hoe het verkeer krioelt, en we hebben in al die dagen nog geen ongeluk gezien. In Rotterdam zie je meer auto's met blikschade rijden als hier, hoe is het mogelijk?
Op het vliegveld gaat het inchecken lekker soepel, bij de douane staat er echter een ? (uit de categorie spleetoog) heel dicht achter Sandra, eerst haalt hij heel onsmakelijk zijn neus op, en begint daarna zo hard te niezen dat zij de spetters  in haar nek voelt (brrrr). Gelukkig zijn we er bijna doorheen en gaat bij naar een andere band voor de security check. HCMC Airport is niet zo groot, maar wel modern en opvallend schoon. Het boarden start op tijd, maar om onbekende reden blijven we daarna toch nog een half uur aan de slurf staan. De vliegtijd is nog korter als we hadden gedacht (35 min), dus zijn we toch rond 1 uur op plaats van bestemming. Als we de door de uitgang gaan staan er allemaal mensen met papiertjes te zwaaien waar namen op staan, die van ons zien we niet, maar wel iemand met een bordje met de naam van het hotel waar we naar toe moeten; bingo.
De zon schijnt, op straat is weinig verkeer, er heerst hier rust, we hebben zin in deze dagen op dit eiland. Het hotel is als een soort resort opgezet; mooie tuin met kleine gebouwtjes (max 3 hoog) in het midden zwembad, bar, restaurant etc. Op de kamer (groot, luxe met verouderde badkamer) openen we snel een koffer; zwemspullen, slippers, zonnebril en zonnebrand aan of in de tas en op naar de zee. 
De temperatuur van het water is heerlijk, al koel je er dan weer niet echt van af, het is wel makkelijk doorkomen.
Het is even zoeken naar de strandbar, maar als Wouter om zich heen staat te kijken en iemand ziet staan en het vraagt, blijken er telefoons op het strand te hangen waar je je bestelling kan doorbellen. Het meisje die de bestelling komt brengen (helemaal vanaf de hoek van het strand, door het mulle zand) loopt in lange broek en heeft een fleece vest aan. Wij zitten op ons bedje, doen niets en het zweet staat op ons voorhoofd! Aan het einde van de middag komt er een 'kudde' Koreanen / Taiwanezen / Japanners het strand op en is het even een drukte van jewelste. Alle bootjes (gratis gebruik) gaan het water in, sommige meisjes nemen niet de moeite om zich om te kleden en gaan met mooie jurkjes in de branding liggen rollen. Het is een apart volk. 
Na het douchen kijkt Sandra voor de zekerheid nog even goed naar buiten, maar het is nog steeds droog, de open witte schoentjes worden weer tevoorschijn gehaald. We gaan het weer proberen. 
Vanavond is er vis / vlees BBQ in het restaurant bij het strand, je zoekt zelf uit wat je wil hebben, legt dit op een bordje met een label van je tafelnummer en geeft dit aan de kok. Als je gerechten klaar zijn, wordt dit aan tafel geserveerd. We genieten van het eten, de rust en het uitzicht over zee (in de verte diverse kleine party/cruise schepen). Na het eten is er niet veel te doen in het hotel, we hebben ook geen zin om de straat op te gaan, dus gaan we met een drankje vroeg naar de kamer.