Vrijdag 9-12-2016; Ho Che Min City

Als we wakker worden schijnt de zon, de airco heeft heel de nacht aangestaan (als je moe genoeg ben dan wen je vanzelf aan helicoptergeluiden) dus warm is het niet op de kamer. Zodra we de kamer verlaten voelen we de warmte. Op ons gemak gaan we naar de 9e verdieping voor het ontbijt. Zo'n beetje iedereen van de groep heeft het vanochtend kalm aan gedaan want op 2 na zien we iedereen in de ontbijtzaal. Michel en Silvia hebben gistermiddag het adres van de blog gekregen en zeggen dat ze de verhalen heel leuk en herkenbaar vinden, maar merken op dat ze niet uit Twente maar uit Nijmegen komen; excuses. Nu we het daar toch over hebben Co schrijf je met een K, maar consequent als ik ben hou ik dat maar gewoon nog één dag vol.
We wandelen naar het oorlogsmuseum en drinken onderweg al snel het 1e flesje water op, voordat we er zijn is flesje 2 ook al bijna leeg. Wat een vochtige klamme hitte!!! (28 graden en toch weer wat bewolkt).
Terug in NL zullen we wel weer even aan de verkeersregels moeten wennen, hier steek je namelijk 'gewoon' over en dan hoop je dat de 7 dik rijdende prommers en auto's netjes om je heen rijden; dit gaat goed zolang je in het zelfde tempo door blijft lopen. Absoluut niet rennen maar ook niet stil gaan staan...
We maken nu ook mee waar Andy ons voor gewaarschuwd heeft; als het heel erg druk is op straat gaan de prommers, daar waar het kan, op de stoep rijden, en het lijkt of ze vinden dat wij dan voor hun opzij moeten. We snappen nu ook waarom we soms op de rustige trottoirs om de 50 mtr over lage hekjes moeten stappen. 
Het museum hangt vol met foto's en verhalen over hoe de oorlog is verlopen, niet om vrolijk van te worden zullen we maar zeggen, maar wel de echte realiteit. De Vietnamezen hebben heel wat moeten vechten.
Na het museum nemen we een taxi naar de andere kant van de stad (rivier) hier voel je enigszins een windje, er staan wel bankjes langs de rivier maar behalve een verdwaalde fietsverkoper met water is er (helaas) niets te koop. We genieten op een bankje van een koud flesje water en het uitzicht. Waarom begint er hier niemand een restaurant met terras????
We hebben niet echt een plan voor vanmiddag en besluiten om langs de rivier te lopen richting het centrum. Aan de rand van het centrum staan diverse mooie hotels, opeens zien we de gouden kleur van het Majestic hotel blinken, met warempel een rooftop bar met uitzicht op de rivier. Een brutaal mens heeft de halve wereld, we hebben geld en een credit card bij ons en gaan het gewoon proberen, in de lobby brengt een piccolo in pak ons naar de lift. Boven waait het een klein beetje, maar gelukkig staan er ook mega parasols, het uitzicht is magnifiek. Natuurlijk zijn de prijzen hier iets hoger als wat we tot nu toe betaald hebben, maar wij vinden dat hoog boven alle herrie en uitzicht op de rivier met aan de overkant waanzinnige reclame van Heineken, wel wat extra mag kosten. Na 2 drankjes bestellen we een lunch (sandwich emmentaler met gerookte kip / broodje hamburger) de mobiele airco wordt ook nog aangezet; lekker hoor. Na de lunch lopen we nog wat rond in de stad en gaan redelijk vroeg terug naar het hotel. Lekker op het gemak koffers reorganiseren / inpakken en douchen. Vanavond soort van afscheid etentje met Peter, Tamara (gaan morgen naar Phan Tiet) en Co en Trudi (gaan morgen naar Cambodja).